Thursday, April 20, 2023

તરંગી રાજા


બહાર પડ્યું છે ફરમાન જગંલમા 

હવે કોયલને ટહુક્વાનો દેવો પડશે ટેક્ષ

પરમીટ લઇને જ મોર ગહેકશે તો 

કબૂતરોના ઘુઘુ પર પોલીસ કરશે કેસ 

ચકલી કાબરના બચ્ચાને કેવાનું કે કરે બંધ હવે કાવકારી  

નવા રાજમા ફક્ત મંજુર છે કાગડાની કાગારોળ ને  ટેસ 



તિખારો : આવે વારો બધાય નો, કોક નો વહેલો ને કોક નો મોડો 
બાંધી મુઠ્ઠી ખુલે એ પેલા,  સાચા સારા મનખા માટે દોડો   

ભીખાભગત ની પીડા

 

 

ગોકીરો બહુ થયો. ગામના પ્રતિષ્ઠિત અને દાનેશ્રી શેઠ વખતચંદના જયેશને પોલીસ ઉપાડી ગઈ. ગામ ચોરે કીડીયારું ઉભરાય એટલું માણા ભેગું થઇ ગયું. પછે તો મોઢા એટલી વાતું. ગામમા કેટલા વરહ પછી પોલીસ આવી અને એ પણ અધરાતે. ગામ નાનું એટલે ખોટકા પણ ઓછા. અને આ બે શેરીના અભેપરની જે મિલકત ગણો ઈ, ગામના રામજીમંદિરનો ચોરો, ને ચોરાની બિલકુલ સામે પેઢી દર પેઢીથી હાલતી વખતચંદ શેઠની કરીયાણાની દુકાન ને એની વાહે ચાર ખોરડાનું એનું ગોદામ. ગામની જે મિલકત ગણો એમા શેઠ પછી બીજા આવે ભીખા ભગત.ગામ આખાની આબરૂ ગણો એટલે ભીખા ભગત. ૫૦ વીઘાની પાણી વારી ખેતી ને ત્રણ છોકરાનો વસ્તાર સંભાળે એટલે આધેડ ભીખા ભગત નવરા ચોરે બેઠા બેઠા ગામને ટેકા કરે. કોઈ ને કાઈ પણ કામ હોય સરકારી કે વહેવારુ, દીકરા દીકરીના જોણ કે છુટા કરવાનું , ભાયું કે ભાગ્યાઓની માથાકૂટ,  ભગત બેઠા હોય રસ્તો કાઢવા ને આખું ગામ પણ ભીખા ભગતનો બોલ ઝીલે. બપોર ને વાળું ટાણા સિવાય ભીખા ભગતની બેઠક જ ચોરો. બે પાંચ ને લઇ ને બેઠા જ હોય.

આ ભીખા ભગત આ ઘટનાના સાક્ષી, વાત એમ બની હતી કે રત્યા વાઘરીની મોટી છોડી પભલી મોડી સાંજે દુકાન બંધ થવા ટાણે કઈક કરિયાણું-ગન્જીયાણું લેવા આવી હતી.  વખતચંદનો જયેશ દુકાન વધાવતો અડધું બારણું બંધ કરીને ઉભો હતો. અડધું બારણું ખુલ્લું હતું. દુકાનનો કાયમી માણા ઉકો મજુર પણ નીકળી ગયો હતો. પભલીએ કઈક કહ્યું અને જયલોને  પભલી અંદર ગયા, જાતા જાતા જયલાએ  અડધું બારણું બંધ કરતો ગયો.  પછે અંદર શું થયું ખબર નહિ પણ પંદરેક મિનીટ પછે ધડામ કરતુ બારણું ખોલી પભલી ઉપર ની ચુંદડી સરખી કરતી ભાગી નીકળી. અને થોડીવાર મા તો આખો વાઘરીવાસ બાયું
, ભાયું ને છોકરા સહીત હાથમાં તવીથા, વેલણ , છરી, ધારિયા લઇ ને દેકારા પડકારા કરતા, મા બેનની ગાળ્યું દેતા, આવી પુગ્યાને મંડ્યા વખતચંદની દુકાન તોડવા. હોહો દેકારા હજુ ચાલુ છે ત્યાં તો પોલીસ આવી, ટોળાને શાંત કરી, દુકાનનું બારણું ખોલાવ્યું પોલીસ અંદર ગઈ થોડીવાર લાગી ને જયારે બહાર આવી ત્યારે જયલાને દોરડે બાંધી પોલીસ વેનમા બેસાડી લઇ ગઈ.  ચોરે ઉભા ટોળા માંથી કોઈએ પૂછ્યું “ ભગત આ શું?”  અને ભગત બોલ્યા  “વડ એવા ટેટા.”

અને ગામ મા હાહાકાર થઇ ગયો કે વખતચંદ પણ શું આવા હતા?

બસ પછી તો શું વાત ને વા ઉપડ્યો. દીકરાને પોલીસ લઇ ગઈ એનું ધડ માથું નોતું મળતું ત્યાં તો ભગત પોતાના વિષે આવું બોલ્યા એ વાત વખતચંદને કાને પોચી અને હૃદય માંથી સોંસરવી નીકળી ગઈ. વખતચંદ દેવ થઇ ગયા.

 ______*____________*____________*____________*____________*____________*______


“લ્યો ભગત પડખું ફેરવો. બહુ દી થયા કાઈક તો બોલો?” સરપંચે કહ્યું. છેલ્લા ત્રણ ત્રણ વરસથી ખાટલે માંદગીમા પડેલા ભીખાભગતને વાહામા ધારા પડ્યા છે જીવડા થયા છે. છોકરાને ઘરના માણસોય સેવા કરી કરીને હવે થાકવા માંડ્યા છે. ભગત ખટલામા પડ્યા પડ્યા ઉપરવાળા પાહે મોત માંગે છે.અને રોયે રાખે છે. પણ માંગ્યા  મોત ક્યાંથી મળે. જે કોઈ પણ ખબર કાઢવા આવે એટલે હાથ જોડે ને બસ રોવા મંડે. બધાને દયા આવે કે આ ભગત કોઈ દી કોઈને વઢયાય નહિ હોય, કેટલા ઘર ઉજાળ્યા છે આખી જીદગી ગામ માટે ખર્ચી નાખી  એને આવું ભોગવવાનું? કી ગમે ઈ પૂછે પણ ભગત કાઈ બોલે નહિ

પણ આજ નો દી જુદો હશે, નવજુવાન સરપંચ કનુભાઈ તો આજે મન બાંધીને આવ્યા કે આજે તો જાણવું છે કે ભગત રોવે છે શું કામ
? સરપંચે પૂછ્યું “ ભગત રોવાનું મુકો, હવે જાવા ટાણે મમત મેલો ને મન મા હોઈ ઈ કહી દયો નહિ તો જીવ અવગતે જાહે.” અને કુદરત નું કરવું આજે ભગત થી નો રેવાણું. ત્રણ ત્રણ વારસ થી પેટમા ધરબાયેલી વેદના કહી દીધી “ વખતચંદ નો જીવ લીધો છે મેં. એની માથે આળ મેલ્યું તું એનું ભોગવું છું “.

સરપંચ :“આળ કેવું આળ?”
ભગત : ત્રીસ વરસ મોર, મારે મોસમ નો હોય ત્યારે વાડીયે થી વેલો આવી
હું ને હરસું વાણંદ ચોરે બેહતા.એવી વખતે મારે વાળું કરવા નીકળવાનું થાય ને વખતચંદ ને પેઢી વધાવવાનું ટાણું, આ ટાણે અઠવાડિયે એકાદ બે વાર  એક બાઈ અંદર જાય, વખતચંદ તરત અંદરથી બારણું બંધ કરે ને થોડી વાર થાય એટલે થોડુક બારણું ખુલે, ઓલી બાઈ સાડીના બાંધેલ ખોળા મા કઈક ભરીને ઉતાવળા પગે નીકળી જાય વાહે  વખતચંદ અંદરથી તાળું મારી ગોદમના પાછલા રસ્તે ઘરે વયા જાય. મને ને હરસુંને કાયમી થતુંકે આ વખતચંદ, આવો દાનેશ્રી માણસ આને આવી તે કમત શું સુજતી હશે? પણ આપણે શું એમ કરી મેલતા પણ મનમા  વખતચંદ માટે મેલ થઇ ગયો. ઈ વાત ને વરસો વયા ગયા શેઠ નિવૃત થયા જયેશે દુકાન સંભાળી પણ તઈન વરહ પેલા જયલાને ઓલી પભલીની છેડતીના કેસમા પોલીસ લઇ ગઈ ત્યારે મારાથી કેવાય ગયું કે વડ એવા ટેટા. ને મેં આવું કીધું ઈ વખતચંદને ખબર પડતા આઘાત મા ને આઘાત મા દેવ થઇ ગયા. હું તેદી ઘણો મુંજાણો. થોડાક દી પછી શેઠની સાદડીમા ગયોતો  ત્યાં શેઠના ઘરનાઓ ની બાજુમા ઓલી શેઠની દુકાને સાંજે આવતી બાઈને મો વાળતા જોઈ એટલે મેં મારી બાજુમા બેઠેલા વખતચંદ શેઠના વેવાઈ ને પૂછ્યું કે આ કોણ છે ને આટલી કેમ આટલી રોવે છે? એટલે એને મને કીધું કે તમે તીલોતમાં ને નથી ઓળખતા?આ સૌથી નાની બહેન?  અને આ સાંભળી ને હું તો ગમ ખાઈ ગયો. મારા થી રેવાણું નહિ, હું ઉભો થઇને શેરીમાં વેવાઈ બહાર નીકળે એની રાહ જોતા ઉભો રહ્યો. જેવા શેઠ ના વેવાઈ બહાર નીકળ્યા તરત તીલોતામાં વિષે પુચ્છા  કરી તો બીજી ખબર પડી. આખા ગામ ને આમતો ખબર કે તીલોતમાં ને બહુ નાનેથી લંડન ભણવા મુકેલી, નયા કોક બીજી નાયતના હારે  લગન કરી લીધેલા એટલે શેઠના વણિક સમાજે એને નાયત બહાર કરેલી એટલી તો મનેય ખબર. પણ વેવાઈ થી ખબર પડી કે તીલોતમાં ભરજુવાનીમા બચારી દુખાણી તી, વર મરી ગયો, એટલે લંડન થી પાછી આવી પણ ઘરે રાખવી કેમ?. ગમે એમ હોય ભાઈ થોડી રાખડી ભૂલે, એટલે એને બાજુના ગામમા રાખેલી અને એની બધી મદદ શેઠ કોઈને ખબર નો પડે એમ કરતા અને ક્યારેક જરૂર પડે તો દુકાન બંધ થાવા ટાણે એ ગામમાં મો વારી ને દુકાને આવતી. મારી બહુ મોટી ભૂલ થઇ ગઈ. આવા ભલા માણસ ને માટે નો કેવાનું મેં કીધું.

આટલું કેતા કેતા તો ભગત હિબકે ચડ્યા. શરીરની બધી પીડા ભૂલી  હ્રિદયમા સંઘરેલી વાત સરપંચને કહી  પ્રાયશ્ચિત કરતા હોય હાથ જોડીને એમ રોવા માંડ્યા. સરપંચ કહે હવે એ વાત વહી ગઈ ભગત રોવોમાં લ્યો થોડુક પાણી લ્યો કહી નીચે વળી ખાટલા નીચે પડેલ માટલામાંથી કળશ્યો ભરીને ઉભા થઈને ભગત સામું જોવે ત્યાતો ભગતનું રોવું બંધ ને આંખો ખુલ્લી.

ભગત ઉપડી ગયા અને સરપંચને પણ થયું ઉપર બેઠા વખતચંદે માફી આપી દીધી આજે.  

તિખારો: આંખ્યુંનું જોયું ને કાનનું સાંભળ્યું બધું સાચું હોત તો મહાભારત નો થાત.

Thursday, January 10, 2019

દોઢસો ના કિલો ઘીસોડા ને ટામેટા ના બસ્સો..લ્યો દહીં વઘારો ત્યારે


અરે હા ભાઈ બો' થઇ ગયું છે જાજા ટેમ થી નથી લઈખું, પણ રોટલા કોઈ દઈ જાતું નથી. હાઈથે ઢઇડવું પડે ઈ તો. જે દી થી અમદાવાદ માં પગરણ માંઈંડા છે તેદુ ના રોટલા ને રૂપિયા ને આડવેર બંધાઈ ગયું છે. મારું હારું ભેગું જ થવા દેતું નથી.

રાજકોટ માં એવી કહટામણ છે કે ના પૂછો વાત. જેની પાહે જુનો માલ પઈડો છે ઈ ઠાવકા થઇ ને બેહી ગયા છે અને જે ભાદરવા ના ભીંડા ને જેમ જમીનું ફેરવી ને ફદકે ચડેલા એ સાવ ખાલી થઇ ને શિયાવિયા થઇ ને ખોવાઈ ગયા છે. ફ્લેટ ઉપર ફ્લેટ ખડકીને એક ના તઈણ કરવા વાળા ય  બે ટકા નું વ્યાજ ભરતા ભરતા ભાંભઈરડા નાખી ગયા છે. માલ તો વેચાવો જોઇને?. માર્કેટ maઇન તઇન કરોડ ના વીઘા વારા નવી નકોર બી એમ ડબલું માં ૨૦૦ નું ડીઝલ ભરાવતા થઇ ગયા છે. ટેસ માં તો અછે દિન આનેવાલે વારા હતા પણ એની એ બુંધ બેઠી છે આજકાલ. ગાડીભાડા, ખાંડ ને પેટ્રોલ/ડીઝલ  દાઢી એ મોંઘા કઈરા એટલે બધાય ના ડાચા તો ફાટી જ ગ્યાતા એમાં ઉપર વરસાદ રીહાણો છે. પેલી ધાર ની થયેલ વાવણી સાવ સુકાઈ ગઈ તોય ડોકાવાનું નામ લેતો નથી ને  બિચારા ભાજપ વાળા પેટ ઉપર પાટું મારે છે. માંડ કાઈક વારો આવે એવું લાગતું તું ત્યાં પાછી કડેડાટી.



Friday, July 23, 2010

ગઈઢી ઘોડી ને લાલ લગામ.

 રાજા રણમલ ની કેવી ભાયબંધી હશે ઓલા રાજુ સંધી હાઈરે, ગામ નું નામ જ આખું આપી દીધું રાજકોટ અને એય પાછી રાજધાની નું નામ.  આમતો અત્યારે પટેલ, લોહાણા, વાણીયા, ભૂદેવ, ભરવાડ, વાઘરી ની વસ્તી મા સંધી ગોતવા જાવા પડે એટલા રઈ ગયા હશે પણ ૪૦૦ વરસેય રાજકોટ રાજુ સંધી નું જ કેવાય. બોલો આટલા બધા વરસ થઇ ગયા. પણ માણસો ય ગાંડા થયા છે, ૪૦૦ વરહ ની ઉજવણી મા. બાપ મરે એની વાહે દડો કરવાના તૂટતા હોઈ એવા મ્યુનીસીપાલીટી વાળા તો પાછા એમાં કેવા ઘાંઘા થયા છે, જે બાર મહિને એકવાર ધોવાતી નથી એવી બધી સરકારી બિલ્ડીંગુ ને લીલી પીળી લાઈટુ થી ભરી મુઈકી. સરઘસ કાઈઢા. કૈક નવા વાના કઈરા.  ખેડું ના પૈસે તાગડ ધિન્ના કરતા માર્કેટીંગ યાર્ડ વાળા એ તો પાછી ૪૦૧ કિલો ની કેક હોતે ય કાપી નાઈખી, કોના બાપ ની દિવાળી. એક છટકેલે તો ટકા મા વાળ ની ભાત પાડી ને ૪૦૦ લખાઈવુ.

તમને થાહે કે આ શું વરગીગયો છે. બધા ને આડે હાથે લ્યે છે. એ કેવું પડે એમ છે. રાજકોટ ને જાણે વેંચવા મૂકી દીધું હોઈ એમ  કેમ છે વાડી બોલો ને દલા તરવાડી ની જેમ મન ફાવે એમ માણસો ની કાળી મજૂરી થી કામેલા ટેક્ષ્ ના પૈસા આ ભાજપી કોર્પોરેટરો બગાડે છે એ જોઈ ને થાઈ છે મુશરફ ખોટો નથી. સ્કાયવોક ના નામે પૈસા ની ભંભલી ભરવા ગયા પણ સારું કઈરું જનતા એ જ ફોડી નાઈખી. આવું તો કેટલુંય ચવાઈ જાતું હઈશે. આની મોર ૧૫૦ ફૂટ રીંગ રોડ ઉપર ની કરોડો ની સરકારી જમીન મા વાંહે  એક સડેલી મ્યુંનીસીપાલીટી ઓફીસ બંધાવી, આગળ ની કરોડો ની કીમતી જમીન  મફત રાજકોટ ના જાણીતા બિલ્ડર ને દઇ કુંડલી મા ગોળ ભાંગી લીધોતો જ્યાં આજે બીગ બઝાર ઉભું છે.


એટલે સાવ એવું ય નથી કે રાજકોટ મા બધા કાગડા જ છે. છે ને અમારે વિક્રમભાઈ પંડ્યા, મોર જેવા, એને એવો હરખ ચઈડો કે ઉભે પગે વેબસાઈટ બનાવી ને www.rajkot400years.org  ભૂકા કાઢી નાઈખા. કોણ કેદી કેમ આ ૪૦૦  વરહ ના ગઈઢા ગામ ના જનમદિન મા જોડાશે એની બધી માહિતી ઘરે ઘરે પૂછી પૂછી ને ભેગી કરી સાઈટ ઉપર મૂકી દીધી. દેસ પરદેસ થી સાડા તઈનસો માણાસો ના તો અભિનંદન આઇવા. આ સિવાય મેડીકલ કેમ્પ, રક્તદાન શીબીર,નાના ટાબરિયા રમે એવા મેળા, વોકાથોન, નિબંધ સ્પર્ધા, રાજકોટ ને ઓળખો સ્પર્ધા,  અને એવું તો કેટલુંયે થયું. રાબેતા મુજબ સરકારી ખર્ચે રેસકોર્સ મા ફટાકડા ફૂઈટા (એમાં કોઈને ક્યાં કઈ કેવું પડે એમ છે). એટલે અમારે રાજકોટ વાળા વાત ને મુકે નહી. જે હાથ મા લ્યે એની ગઈંધ કાઢી નાખે.

હમણા હમણા તો જેને આવે તેને મેથીપાક બહુ ખવરાવે છે. કોક કૈક ખોટું કરતો પકડાઈ જાઈ, જેમકે ખોટો પત્રકાર બની ને રોફ મારતો હોઈ, કોક છોકરી ની છેડતી કરતો હોઈ, પોલીસ ની રાહ જોવામાં હવે રાજકોટ વાળા બહુ માનતા જ નથી. એવો ધીબેડે એવો ધીબેડે બિચારા ને  ધોળે દિવસે તારા દેખાડે. બેક દી પેલા એકાદ મંદિર ના ભુવા ને હડફેટે લઇ લીધો.

આજકાલ આ જમીનું ની તેજી મા કેટલાય  જે ફાટેલ ખિસ્સે રખડતાતા એને હાથ મા માલ આવતા બિચારાઓ ક્યાંક મન મોળું કરી ને બેઠા હોઈ એવા કેટલાય ધોકે ધોકે ધીબાઈ ગયા. જુનું ક્યાંક મન મળેલું હોઈ પણ તેદી ફક્કડ ગિરધારી હોઈ, અને અત્યારે માલ હાથ મા માંડ આઈવો હોઈ ત્યારે ઓલી પાછી બીજે ક્યાંક ઠેબા ખાતી હોઈ તો જરાક મન મોકલું કરવા આવા બિચારા એના કોક દોસ્તાર ના ખાલી ફ્લેટ મા ઘરે તો પડોસી ની ટી.વી. ની સીરીઅલું થી કંટાળેલી બાયું બહારથી ફ્લેટ ના આંગળીયા બંધ કરી ગામ આખા ને ભેગું કરી પછી છોકરી અને છોકરા બેય ને ધોકાવે.  પોતાના ઘરવાળા હારે સેટિંગ બગડી ગયું હોઈ એનો ખાર બીજા ઉપર થોડો કઢાય છે. પણ આ તો રાજકોટ છે. આયા ગમે ઈ થાઈ.

બાકી અત્યારે તો વરસાદ ની હેલ પડે છે. લાગે છે ૩ ૪ ઈંચ તો બેક કલાક મા નાખી દેશે.
આઈવ મારા વાલા આઇવ..


તિખારો : મોત ને બાઝો તો તાવ આવે.  નો ખબર પડે તો પૂછજો. 

Friday, June 25, 2010

આવરે વરસાદ ઢેબરીયો વરસાદ ઉની ઉની રોટલી ને કારેલા નું શાક

કાચી કેરી માની ગોટલીયું બફાઈ જાઈ એવી ગરમી ગયા પછી પેલી ધાર ના આ ભીના ભીના છાટણા થી આવતી આ ભીનીભીની ધરતી ની સોડમ સુંઘ્યા પછી તો તમારા Estee Lauder ના પરફ્યુમ પણ ગંધાતા હોઈ એવું લાગે.  પણ આ વખતે તો એટલી કેરી ખાધી કે ખાઈ ખાઈ ને પેટ દોણા જેવા કરી દીધા. કેરી પણ એમ આવી આ વખતે. અને મીઠી પણ એવી! અડધી કેરી ખાધે ડાયાબીટીસ ૨૦૦ વધી જાઈ એવી ગળી. તોય ગમે ઈમ હોઈ આ વખતે કેરી આઈવી એટલી ને માણસો એ ખાધી એ એટલી, તોય પેલા વરસાદે કેરી જે પાંચ સાત રુપયે કિલો મળવા માંડે ઈ હજુ પાંચસો રુપયે વીસ કિલો આવે છે. ઈ કચ્છની પાછલા વેતરની સૌથી મીઠી અને ખરેખર અંદરથી ઘાટા કેસરી કલર ની મળે ઈ.
આવી કેરીયું ખાઈ ખાઈ ને  ગરમી એ બહુ નીકળી તી, એટલે આ પેલવેતરો વરસાદ મજો મજો પડાવી ગયો.  ગઈકાલે શેરી મા ઝીણાઝીણા ટેણીયાઓ ને જોઈ નાનપણ યાદ આવી ગયું. તૂટેલી ડોલ નો સળિયા ને પાણી નો બોર કરતા નીકળેલ નળાકાર પથ્થર ની બેય બાજુ ભરાવી રોલર રોલર રમતા. અને વરસાદ પડે એટલે જામોકામી થઇ જાઈ. નાનો લોખંડ નો સળીયો લઇ ને ખુચામણી દાવ રમતા રમતા એક બે નહી પાંચ પંદર શેરી યું કે ખેતર બે ખેતર વયા જાઈ તો ય ખબર નો પડે. અને જેની માથે દાવ આવે એની તો આવી જ બને. બિચારો લંગડી ભરી ભરી ને લાંબો થઇ જાઈ. મફત ની રમતો ની ઈ તો મજા હતી. આવી મજા તો ફૂટ બે ફૂટ ઘરી જાઈ એવા સોફા મા બેઠા બેઠા બસો તઈણસો ડોલર નું Wii રમતા રમતા ય નો આવે.

વરસાદ આવે એટલે જાણે હોથલ પદમણી ફિલમ આવી હોઈ એમ આખું ગામ જોવા ઉભું રહી જાઈ. આવ મારો વાલો આવ એમ એકવાર તો ગઈઢયા ના મોઢામાંથી નીકળી જ જાઈ.અને એ માય વરસતા વરસાદ મા નાવા ની મજા તો વાત જવા દ્યો. રાજકોટ મા તો જાણે હવે ફેશન નીકળી છે. જુવાન છોકરા છોકરી ટુંકી ટુંકી ચડિયું પેરીને નીકળી પડે. પાછા એક બે નહી. પાંચ પંદર આવા બાપ કમાઈ ના બાબુડિયા સ્કૂટર લઇ ને હો હા દેકારા કરતા હાલી મરે. એક બાજુ પાણી ની નદીયું રોડ પર હાઈલી જાતી હોઈ, અને બીજી બાજુ આ નવરી બજાર હોન્ડા કે સ્કુટી ઉપર પોપો પીપી કરતા, રસ્તાની કોરે, દુકાનુંના ઓટે વરસાદ ને પોરો ખાવાની રાહ જોતા ઉભેલા ને  પલાળતા જાઈ. મારા હારા નાના ટેણીયા શેરીયું મા છ્બછ્બયા કરતા હોઈ એનેય ઠેબે ચડાવતા જાઈ.

પણ જે હોઈ ઈ વરસાદ આવે એટલે અમારે ગોરધન ની ચકલી ફૂલેકે ચડે. ગોરધન ઈ અમારે કૈલાશ ફરસાણ ને ભજિયા ની દુકાન વાળો. ગમે એવી ઓળખાણ આપો તો ય સાંભરે જ નઈ. એવો બીઝી થઇ જાઈ. પણ જાણે કેમ બાપ મારી ગયો હોઈ ને વરસાદ પછી કોઈ દીઆવવાનો નો હોઈ, એમાં માણાહ પણ એની દુકાને બટાઝટી બોલાવે. ઉભા ઉભા મેથીના, મરચાના, લસણીયા, પતરી , અડધા કાચા પાકા ફળફળતા ગરમા ગરમ ગોટા ભજીયા ઉલારતા જાઈ ને મોઢા માંથી સીસકારા બોલાવતા જાઈ. વરસાદ બે મીનીટ ખમેંયા કરે ત્યાં તો લાવ લાવ નીકરી પડે. જેનો દુકાને વારો નો આવે ઈ ઘરે જઈને વેન કરે એટલે ઘરવારી બિચારી તરત તાવડો મૂકી, ભાજી કાપી નાખે તોય ઉટીયે બેઠો છાના વીણતો નો હોઈ એમ લાંબો થઇ થઇ ને રસોડા મા ડોકિયા કઈરે રાખે. પણ વારો આવી જાઈ.


હારો વરસાદ આવતા પેલા ની  જે ગરમી નીકળી છે આ વખતે જાણે મુંબઈ મા નો રેતા હોઈ, નાહી ને બારા નીકળી કે પરસેવે રેબઝેબ. પાછી ડોલ ભરવી પડે.  એ.સી. કે કુલર નો હોઈ ઈતો સિંદુરિયા ની ખાણ મા સીધો ધુમ્કો મારવા ભાગે એવો ઉકળાટ, સખ નો પડે ક્યાય. પણ બિલ્લુ કલર ના ખટુમરા રાવણા જાંબુ ને પીળી પીળી ઝીણીઝીણી ગળ્યા સાકાર ના કટકા જેવી રાયણું ખાવાની ભારે મજા પડી ગઈ. હા પાછો કહી દવ, અઢીસો રાવણા જાંબુ તો ગમે એ ખાઈ જાઈ, એમાં માલ થોડો ને ઠળીયો મોટો, પણ અઢીસો રાયણું ખાઈ જાવ તો ભાયડા કેવા. ભેસું ની જેમ બેક કલાક ઓગાળી શકે એવા જડબા જોઈ. અને એમાંય પાછું ખાધા પછી હોઠે જે રાયણ નો ગુંદર ચોટે, કેમેય કરીને ઉખડે નહી. ઝાઝા પાણીયે ધોયે આરો આવે.

હમણા તો રાજકોટીયાવ ની વાહે ઈનકમ ટેક્ષ્ વાળા શું પાડી ગયા છે. સુતા માણાહ ને સઈખે સુવાણ દેતા નથી. ગમે ન્યા બેલ દબાવીને રેડ પાડવા ઉભા રઈ જાઈ દરવાજે. પોચું ભાળી ગયા છે, બીહાર મા રેડ પાડવા જતા હોઈ તો. તઈણ ગયા હોઈ તો છ થઈને પાછા આવે. આતો આપણી પરજા ડાહી એટલે પરસાદ ધરાવી દ્યે એમકે એનેય બાલ બચ્ચા હોઈ ને. પણ આતો જમ ઘર ભાળી ગયા છે. જો રાજકોટ વાળા જાત ઉપર આવી ગયા ને તો તઈણ ના તેર કરીને આજી ડેમ મા પધરાવી દઈશે. હમણા બેક દી પેલા એક બાપુ ને ન્યા રેડ પાડવા ગયા તો બાપુ એ પોચી પોચી બેક મૂકી ય દીધી. ખોટી જગ્યાએ બારણા ખખડાવે તો ખાવીયે પડે.

અટલે એવું હાઈલે રાખે છે, હાલો ત્યારે અમે ઉભા ગળે વરસાદ ની રાહ જોઈ ને બેઠા બેઠા પાછળ વેતરી  કચ્છ ની મીઠી કેરીયું , ગરમા ગરમ બે પાવરા ઘી નાખીને કુચો વાળેલા પીઝા જેવા ઘવ ના રોટલા સાથે ઉલાળીયે છીએ ત્યારે તમ તમારે સમરીયા વેકેશન મા પંખી જનાવર વીનાના જંગલૂ મા કેમ્પીંગ, બાયું અડધી ઉઘાડી સુતીયું હોઈ એવા દરિયા કિનારે બીચ બાથિંગ કઈરે રાખો,

તિખારો : કહેવત: ખાધા ભેગી ચીકણી થવી...